Daar zijn we dan..

Maandagochtend stonden we om 07:15 met z’n drieën in Kanaleneiland, Utrecht om getest te worden. We hadden gelukkig mondmaskers in de auto liggen, want die waren ‘opeens’ verplicht. Echt lastig als je doof bent om dan te begrijpen wat een ander wil zeggen en om jezelf duidelijk te maken. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Echt supersnel en helemaal niet pijnlijk. Toen begon het wachten op de uitslag die ergens tussen 21:00 en 23:59 zou komen.

Terug in Putten brachten we Jelmer naar school en gingen wij richting het gemeentehuis. Daar hadden we een afspraak om ons uit te schrijven. Toen werd het wel ‘echt’. Ook dat verliep vlot en binnen een half uur stonden we weer buiten met een bewijs van uitschrijving in het Engels.

In het bakhuisje was het serieuze opruimen en inpakken begonnen. De auto werd ingepakt. Ondertussen had Jelmer thuis gegeten en was hij weer naar school voor zijn laatste middag. Hij trakteerde op lolly’s waarmee hij zijn klasgenoten bedankte voor de lol die ze samen gehad hebben. Toen hij ‘s middags thuis kwam was de auto voor de helft gevuld en werd het huisje steeds leger.

‘s Avonds hielp Jelmer de boer voor het laatst met melken, terwijl wij de auto nog verder inpakten. Tegen 21:30 zat de auto helemaal propvol, de fietsen op de fietsendrager, lag Jelmer in bed en dachten wij opeens weer aan het testresultaat. Even de mail controleren en ja hoor, we hadden de uitslag al binnen. Alledrie negatief getest! Na nog even een paar uurtjes geslapen te hebben zijn we om 01:00 opgestaan en aan de reis naar Roemenië begonnen.

Daar gingen we dan…

De eerste 400 kilometer heeft Alfred gereden, terwijl Hannah en Jelmer verder sliepen. Na een wissel heeft Hannah ongeveer 3,5 uur gereden. Een korte pauze voor ontbijt en toiletbezoek was een goed moment om weer van bestuurder te wisselen. Al die tijd waren we nog steeds in Duitsland. De laatste kilometers in Duitsland en een stuk Oostenrijk in heeft Alfred gereden. Tegen 13:00 hadden we wel zin in een lunch en stopten we weer even om een bolletje te eten.

Niet te lang, dus weer wisselen van bestuurder en gaan! We waren ondertussen de Oostenrijkse grens zonder moeite gepasseerd. Tot aan de Hongaarse grens heeft Hannah gereden. Vlak voor de grens stopten we weer even om te toiletteren en te wisselen van bestuurder.

Bij de Hongaarse grens moesten we aansluiten in de rij om door de douane te gaan. We hadden alle papieren gereed. Alfred deed zijn raam open. De mevrouw vroeg naar de paspoorten. ‘Where do you go?’ ‘Romania.’ zei Alfred. ‘Transit. Okay, bye!’ en dat was het. Daar gingen we weer.

Toen we Boedapest gepasseerd waren hebben we de verhuurder geïnformeerd waar we waren, zodat hij wist hoe laat we ongeveer zouden arriveren. De Hongaarse snelwegen vielen ons ontzettend mee, dus we konden de gang er goed in houden. In één stuk zijn we door gereden naar de Roemeense grens. Daar kwamen we rond 19:15 aan. Er was geen rij bij de douane, dus we waren direct aan de beurt. De meneer vroeg in het Roemeens iets aan Alfred. Alfred wees naar zijn gehoorapparaten en overhandigde onze paspoorten. De man keek even in de paspoorten en zei ‘BYE!’ en toen konden we doorrijden..

Binnen 10 minuten waren we op de plaats van bestemming. Na wat zoeken, het was ondertussen schemerig geworden, vonden we het juiste adres. De verhuurder kwam naar buiten en wees ons het laatste stukje naar het huis. Hij deed de grote poort open en we konden de auto zo naar binnen rijden.

Heerlijk om de benen te strekken na zo’n lange reis. Wat een hartelijke ontvangst! Een prachtig huis stond op ons te wachten. Precies zoals de verhuurder ons had verteld. Er stond zelfs een maaltijd voor ons klaar. Wat hebben we daar van gesmuld!

Maaltijd

De afgelopen dagen hebben we alles uitgepakt en een plekje gegeven. We hebben lekker uitgerust van de reis en in de stad rondgekeken. We zijn op bezoek geweest bij de school van Jelmer en we hebben ondertussen een paar teamleden ontmoet.

Regelmatig posten we foto’s van ons dagelijks leven op Instagram. We gebruiken daarvoor #tfc_bout. Je kunt deze foto’s ook via onze blogpagina in het rechtermenu bekijken of via onze Facebookpagina.

TOT GAUW!

Even bijpraten

Alle feestdagen en nieuwjaarswensen liggen achter ons. We zijn al bijna begonnen aan de tweede maand van het jaar 2020. Een jaar waarin er voor ons best grote veranderingen aan zitten te komen. We kijken er naar uit!

De laatste keer dat we u schreven was eind november. Toen wisten we net dat we voor 1 juni 2020 € 120.000,- nodig hebben. Nu kunnen we u laten weten dat we al 61% van dit bedrag binnen hebben. Dat is inclusief toezeggingen. We kunnen en willen niet anders dan naar boven te wijzen; Hem komt alle eer toe! Op de meter aan de rechterkant van de blogpagina kunt u de stand van zake volgen.


Begin januari heeft Alfred zijn studie weer opgepakt. In maart zijn de volgende tentamens, dus hij moet flink aan de bak. Dat is niet altijd even aantrekkelijk, want de vakken zijn op dit moment wat aan de droge, taaie kant. Daar is niets aan te doen, even volhouden. Het Hebreeuws gaat hem steeds beter af en hij krijgt er ook plezier in. Ondertussen kent Alfred ook de Israelische gebaren voor de Hebreeuwse letters. Dat helpt hem ontzettend met leren, want zingend leren is voor hem geen optie.

De letters van het Israelische alfabet in Israelische Gebarentaal. Rechts bovenaan beginnen, he?!
Een Engelstalig liedje om de letters te kunnen leren; dit werkt natuurlijk alleen voor horende mensen.

Hannah heeft zich gestort op het voorbereiden van de ophanden zijnde verhuizing. Verhuisdozen worden gekocht of bij elkaar gesprokkeld, allerlei spullen worden zo langzamerhand wat uitgezocht en er is contact gelegd met de school waar Jelmer naartoe hoopt te gaan. Aan de andere kant zijn er heel veel dingen die we nog dagelijks gebruiken, die pakken we later in. Hannah is ook degene die ons Instagram account en onze Facebookpagina bij houdt. Volgt u ons al?

We zijn samen met de Thuisfrontcommissie bezig met de fondsenwerving en het bekend maken van ons werk bij een ieder die maar belangstelling heeft. Zo proberen we zelf ook een steentje bij te dragen.

Kortom, geen bijzonder nieuws, maar het gaat goed met ons.