Even wennen

YEAH, de stroomuitval is voorbij!

Dan kan ik jullie mooi wat foto’s laten zien.

Waar was ik gebleven?! Onze buren inderdaad. Echt leuk! Al een paar keer kwam er iets lekkers door de deur. We hebben bij hen gegeten en zij bij ons. In het weekend vinden we meestal wel tijd om even iets uitgebreider met elkaar te praten. Ook hier zijn we ontzettend dankbaar voor.

Elke dag brengt Alfred Jelmer naar school, ondertussen kent hij de weg in Oradea. Onderweg kwam hij een wel heel bekende bus tegen! Ergens de tweede week zijn we een keer op zaterdagmiddag het centrum van de stad gaan bekijken. De gebouwen en de rivier waren prachtig, maar alle winkels zaten dicht… Weer wat geleerd!

Ik ben zelf pas vorig week pas echt alleen met de auto de stad in gegaan. Ik was uitgenodigd bij iemand die ook het trainingsprogramma hier volgt. Samen met nog een paar andere vrouwen hebben we een gezellig middag/avond gekletst met elkaar. Eerst in het Engels en daarna in mijn beste Roemeense Gebarentaal.

Via Instagram heb je het misschien al gezien, maar er zijn hier best wat nieuwe dieren te ontdekken. Kijk maar. Heb jij een idee wat dat groene kruipbeestje kan zijn?!

Doordeweeks hebben Alfred en ik een weekplanning gemaakt voor de dingen die we moeten doen. Om aansluiting en contact te krijgen met de dovengemeenschap hier, doen we mee met alles waar we voor worden gevraagd. Zo gaat Alfred naar de Bijbelstudiekring en bezoeken we op zondag de kerk. Allebei voor en door doven. Alles in gebarentaal. Wel Roemeense Gebarentaal, maar we kunnen er toch heel wat van volgen. Jelmer ook!

Er wordt één dienst per zondag gehouden. De dienst begint ongeveer rond 10:30 en het verschilt per keer hoe laat hij afgelopen is. Dat kan 12:00 zijn, maar ook 12:45. De dienst wordt begonnen door de voorganger met gebed. Daarna zijn er verschillende gemeenteleden die een lied zingen. Na het zingen worden de gebedspunten aan de aanwezigen gevraagd. De voorganger schrijft die in steekwoorden op het whiteboard aan de wand voorin de kerk. Als alle punten opgeschreven zijn gaat iedereen voor zichzelf voor alle punten bidden. Na het gebed leest iemand het Schriftgedeelte voor. Terwijl er ondertussen gecollecteerd wordt. Daarna begint de preek. Dat is een levendig gebeuren, zeker in gebarentaal, maar ook omdat er veel gebruik wordt gemaakt van beeldmateriaal in de vorm van een powerpoint. Als de preek afgelopen is sluiten we af met de mededelingen en daarna een gebed. Dan is het tijd voor koffie met wat lekkers!

ALLES UITERAARD IN GEBARENTAAL

Afgelopen zondag was het ‘dankdag’. Iedereen had wat groente of fruit meegenomen naar de kerk. Dit werd voorin de kerk tentoongesteld en na de dienst door iedereen opgegeten.

Boodschappen doen hier kost veel meer tijd dan in Nederland. De Lidl hier heeft een aantal dingen hetzelfde als in Nederland, maar ook heel veel andere dingen. We eten bijvoorbeeld dezelfde jam, maar er is bijna geen kip te bekennen. Wel ontzettend veel varkensvlees. Dat leerde een bezoekje aan de plaatselijke slager ons. De vitrine lag vol met varkenspoten, varkensoren en zeker twintig verschillende worsten.

We hebben afgesproken dat we alles gaan proberen. Samen zoeken we naar het lekkerste brood, de lekkerste melk en de lekkerste tussendoortjes om mee naar school te nemen.

Uiteraard wil ik jullie nog even wijzen op de kerstkaarten (speciaal voor ons gemaakt door een slechthorende kunstenares @shannonsart02) die je via onze webwinkel kunt bestellen en dan zijn jullie weer helemaal bijgepraat.

TOT ZIENS!

Uitzwaaien

Nog even en Alfred, Hannah en Jelmer vertrekken naar Roemenië. Om hen ‘uit te zwaaien’ hadden we als thuisfrontcommissie een gezellige ontmoeting op de gebarenboerderij.

Lucy vertelde het verhaal van Abram en zijn familie. Ze gingen op reis, maar wisten nog niet precies waarheen. God zei hen waarheen ze moesten gaan. Alfred, Hannah en Jelmer gaan 1 jaar naar Roemenië, maar wat daarna gaat gebeuren is nog niet duidelijk. Maar de Heer is erbij en Hij zal hen leiden. We hebben ook gebeden voor hen.

Tijdens ontmoeting was er lekker (meegebracht) eten, waren er veel mooie gesprekken en konden de kinderen zich heerlijk uitleven in de grote tuin met een springkussen.
Alfred, Hannah en Jelmer kregen een slinger met teksten, plaatjes en foto’s mee om in hun huis in Roemenië op te hangen.
Zo konden we Alfred, Hannah en Jelmer persoonlijk gedag zeggen en een goede reis wensen. Natuurlijk houden we als TFC contact met hen en houden we elkaar op de hoogte van wat we doen en wat er nodig is.

Alfred, Hannah en Jelmer: Succes met de laatste dingen. Een goede reis en een mooie, inspirerende en gezegende tijd in Roemenië!

Verhuizing 1.0

De eerste ronde is achter de rug. We zijn afgelopen zaterdag verhuisd naar ons tijdelijke onderkomen. Alles hebben we ingepakt. Gelukkig paste het allemaal in onze auto.

Dit keer hoefden we niet zo veel kilometers af te leggen voordat we alles weer uit konden pakken. Het was een goede test om te kijken of alles wat we mee naar Roemenië willen nemen ook echt in de auto past.

Wat een prachtig plekje om de komende weken door te brengen! In dit bakhuisje kunnen we wonen totdat verhuizing 2.0 van start gaat. Jelmer heeft de weg op de boerderij gevonden. Hij scheurt rond op de Unimog, helpt de boer met koeien voeren en herkent de geur van varkens nu al van ver. Iedere maaltijd moeten we door eten, er is nog van alles te doen en te ontdekken op de boerderij.

De afgelopen weken hebben we een aantal interviews gegeven. Er heeft een artikel in ‘de Puttenaer’ gestaan, maar ook in de ‘Barneveldse Krant’ en in het tijdschrift ‘Op Weg met de Ander’. Wat een mooie gelegenheden om het vertaalwerk voor gebarentalen onder de aandacht te brengen.

De afgelopen weken is er hard gewerkt om de winkel op onze website een update te geven. De vormgeving is aangepast en het assortiment uitgebreid. Binnenkort hopen we weer een voorraad honing te mogen ontvangen, zodat we die ook weer kunnen verkopen.

We zijn ook actief op Facebook en Instagram (#tfc_bout). Neem eens een kijkje!