Als kerk hoorden we van deze stichting die zich inzet voor mensen die niemand meer hebben. Het is heel klein begonnen, maar ondertussen zorgen ze (zonder subsidie) voor meer dan 400 mensen op 16 verschillende locaties. Vanuit heel Roemenië worden er mannen en vrouwen gebracht om hier met liefdevolle armen te worden ontvangen.
Mensen worden gewoon achter gelaten. Bijvoorbeeld wanneer ze oud zijn en in het ziekenhuis terecht komen. Hun kinderen verkopen ondertussen hun huis en dan hebben ze na ontslag niets meer. Of een man die werkzaam was geweest als politieagent en later als rechter. Hij raakte aan de drank en van het een kwam het ander en uiteindelijk ontslagen en uit z’n huis gezet. Dan heb je niets meer en kijkt er niemand meer naar je om. Een andere man was technisch architect geweest, weer een ander had als gastarbeider in onder andere Duitsland en Nederland gewerkt. Er komen mensen die nog nooit een naam hebben gehad en altijd ergens in de natuur hebben geleefd. In een aparte, gesloten woning worden mensen met (zware) psychische problem opgevangen.
Deze stichting heeft als naam ‘Dumnezeu poata a grija’ wat vertaald zou kunnen worden als ‘de HEERE zorgt’. Het getuigenis van degene die ons rondleidt gaf alle eer aan de Heere, Die telkens voorziet in wat er op dat moment nodig is.
Ze zijn geheel zelfvoorzienend, bakken hun eigen heerlijke (zelf geproefd) brood, krijgen ontzettend veel goederen, materialen enzovoorts via giften. Het was indrukwekkend om mee te maken. Wat hebben wij het dan goed…
In onderstaande VLOG praten we je bij over de afgelopen tijd.
Ondertiteling bij deze vlog is te vinden door op het icoontje voor ondertiteling te klikken. Je kunt kiezen uit Nederlandse of Engelse ondertiteling.
Na de herfstvakantie heeft Jelmer twee weken online les gehad. Later nog een keer een paar dagen omdat een klasgenoot waarschijnlijk positief zou testen. Blij dat het kan!
1 NOVEMBER
Een belangrijke dag zowel in de Roemeense als Hongaarse cultuur hier. Als familie ga je naar het graf van geliefden die zijn overleden. Je maakt alles weer netjes. Nieuwe (plastic) bloemen, kransen en bloemstukken bij het graf. De oude gooi je op de afvalberg. Je steekt kaarsjes aan, die gewoon blijven branden tot ze op zijn. In het donker ziet dit er ‘gezellig’ uit. Op deze dag is het een drukte van belang op de begraafplaats, een soort familiereünie. Vlak achter ons huis ligt de begraafplaats. Als we een rondje lopen, komen we altijd door de begraafplaats, we konden dit allemaal van een afstandje bekijken.
1 november
een belangrijke dag
als familie ga je naar het graf
van geliefden die zijn overleden.
Je maakt het netjes. Nieuwe (plastic) bloemen,
de oude gooi je op de afvalberg
en je steekt kaarsjes aan.
Het is een drukte van belang op de begraafplaats.
HET DAGELIJKSE LEVEN
Hieronder een aantal foto’s van de gewone dingen die we hier doen naast ons werk. Deze foto hiernaast laat een heerlijke kom goulash soep zien.
Een dagje naar de bergen.
Herfst in het bos.
In prachtige kleuren. Roemenië is een schitterend land!
Uitkijkend over de uitgestrekte heuvels in Bihor.
Zomaar een mini-bieb in een dikke boom!
Echt genieten!
Af en toe komt er wat oer-Hollands uit de oven rollen.
Jong geleerd is oud gedaan. =)
Zal ik het doen of niet??
Birsalma. Een Hongaarse lekkernij van kweepeer.
Een knipbeurt bij de kapper.
Thanksgiving vieren met collega’s.
‘s Morgens krabben voordat Jelmer naar school gebracht wordt.
Lekker samen de Kameleon lezen op de bank.
Een pakketje uit Nederland! Dat blijft leuk.
Sinterklaas vieren met familie in Nederland
Een lekker stukje taart ter gelegenheid van Hannah’s 33ste verjaardag.
Een rondje door de achtertuin.
Noodstop voor onderweg. Een w.c. zomaar ergens in een verlaten bos.
De boerenkool staat in de tuin.
Jelmer met een klasgenootje mee naar de wedstrijd van zijn vader.
De kerk in kerstsferen.
De kerstslinger ‘Immanuel’ hangt ook in Huize Bout!
Töltött káposzta een lekkernij die door de Hongaarse ouderen werd gewaardeerd tijdens een kerstdiner.
Hannah heeft elke week Hongaarse les, maar een krant lezen is nog wat te moeilijk.
Naast ontspanning is er natuurlijk ook sprake van inspanning. Alfred heeft tijdens een conferentie voor dove Bijbelvertalers een lezing gehouden over het belang van non-manuele markeerders in gebarentaal. In gewoon Nederlands heet dat mimiek. Hiernaast een filmpje van de introductie tijdens de conferentie, die uiteraard online was. De lezing had Alfred van tevoren opgenomen. Naderhand was er gelegenheid om vragen te stellen. Dove Italianen gaven bijvoorbeeld aan dat non-manuele markeerders voor het niet echt een aandachtspunt zijn, terwijl dove Russen dit punt wel herkende. Hoe ver ga je in je mimiek of hoe vlak kun je blijven zonder afbreuk te doen aan de betekenis? Dat is de vraag.
De afgelopen twee jaar is er door COVID ook in het vertaalwerk veel veranderd. Bijna al het vertaalwerk is verschoven naar online meetings. Nu Alfred halverwege komend jaar zijn stage, en daarmee zijn studie, hoopt af te ronden hebben we dan ook prachtig nieuws; vanaf de zomer van 2022 hopen we vanuit Nederland te gaan werken!
Ondertussen staat de technologie niet stil. Videobellen was al ontdekt door dove mensen, maar nu weet iedereen wat ZOOM of Teams is. Tijdens de verschillende lockdowns hebben we dan ook gewoon door kunnen werken met de vertaalteams. Uiteraard blijft het belangrijk om de verschillende teams ook in het echt te ontmoeten, gelukkig beschikken we in Nederland over goede vliegvelden.
Met het oog op de toekomst en de afnemende fondsen voor zendingswerk wordt er gezocht naar efficiëntere manieren van werken en omgaan met de beschikbare fondsen. Het werk met gebarentalen is nog zeer nieuw en er is veel onontgonnen terrein. We zien duidelijk dat de Heere werkt binnen de Dovengemeenschappen. Er komen steeds meer mogelijkheden die het vertaalproces zullen ondersteunen of versnellen, denk hierbij aan Artificial Intelligence (AI), al is er nog wel een lange weg te gaan.
Wij gaan door, ook wanneer we in Nederland wonen, omdat we weten dat de Heere Degene is die alles bestuurt.
BREAKING NEWS
NGT KIJK & LUISTER
Ondertussen blijven we elke week een verhaal uit de Kijk & Luister bijbel opnemen. We zijn na de zomer begonnen met deel 2. Het bewerken van de filmpjes vraagt iets meer tijd, dan het opnemen. Er is een tweede playlist aangemaakt waar de verhalen uit dit deel op staan. Klik hier om direct naar het YouTube channel te gaan. Door je te abonneren op dit kanaal krijgt je een bericht wanneer er weer een nieuw verhaal online komt te staan. Deel het gerust met vrienden of bekenden die hier belangstelling voor zouden kunnen hebben.
NAAR CLUJ-NAPOCA
Eind november zijn we op bezoek gegaan bij een deel van het Roemeense vertaalteam dat in Cluj-Napoca woont en werkt. Onderweg kwamen we door een dorp waar veel zigeuners wonen. We keken onze ogen uit. Verder wat foto’s van onze wandeling door de stad.
Jelmer onder de kerstboom op de kerstmarkt in het centrum van Cluj
Familiekiekje
Rondleiding door het centrum van Koloszvár.
Een maquette van de stad.
Het gerechtsgebouw. Let op het dak..
Het theater, heeft wel wat weg van het theater in Zagreb.
Romulus en Remus zijn hier ook present.
Echt gezellig zo’n gids die gebarentaal spreekt.
Grote kerk in het centrum van Klausenburg.
Toren die hoort bij een deel van een muur uit het tijdperk van de Romeinen.
Voor de Hongaars Hervormde kerk.
Prachtig uitzicht op de terugreis.
Voor de grote kerk werd de dag van de nationale eenheid herdacht, 1 december. Voor de Hongaren absoluut geen feestdag, maar een dag van rouw. Eerst werd er een krans gelegd en daarna volgde een optocht door de stad onder politiebegeleiding en luide muziek. Men draagt traditionele Roemeense klederdracht.
BEGRAFENISSEN
De afgelopen maanden waren we in de gelegenheid om ons medeleven te laten zien door naar een begrafenis gegaan. Onze gedachten gaan uit naar degenen die iemand hebben moeten begraven. Voor ons was het weer een manier om in aanraking te komen met gewoonten en gebruiken uit een andere cultuur. We laten hier iets van zien in de onderstaande foto’s.
Onder deze overkapping op de begraafplaats wordt een rouwdienst gehouden.
Alle aanwezigen brengen een grafstuk mee. Dit kan een vers bloemstuk zijn, maar ook helemaal van plastic. De grote van het stuk laat zien hoe dierbaar de overledene je was.
Op deze begraafplaats staan ook graven klaar voor mensen die nog in leven zijn.
Terwijl de nabestaanden bij het graf staan en zingen, wordt het graf helemaal vol geschept. Vier mannen in werkkleding werken hier tegelijkertijd aan. Dat duurt zo ongeveer 10 tot 15 minuten.
Ondertussen wordt er gewoon gerookt.
Is het graf vol, dan wordt de steen erop gelegd en aan de zerk gekit. Daarna wordt ook het naastliggende graf schoongeveegd.
Het graf wordt bedekt met alle grafstukken.
Dit is een foto van iemand die langere tijd geleden is begraven.
Bij de uitgang van de begraafplaats krijgen alle aanwezigen als dank een tasje met inhoud uitgereikt.
Cozonac (Roemeens) of kalács (Hongaars) is een lekkernij.
We zijn alweer twee maanden aan het werk voor GSLT. Hoogste tijd voor een update! Het is hier de afgelopen maanden lekker warm geworden. Hier zie je het verschil tussen april en juni. Jelmer controleert iedere ochtend of we een record hebben verbroken.
Alfred is begonnen aan het stage lopen bij drie verschillende vertaalteams. Thabib*, Kroatië en Roemenië zijn de landen waar deze vertaalteams uit komen. Dus ook drie verschillende gebarentalen. Een uitdaging, maar mooi om te zien dat doven onderling elkaar sneller begrijpen. Tot een bepaald niveau uiteraard.
Hij controleert de vertalingen die het vertaalteam heeft gemaakt. Daarna bespreekt hij met hen, onder het toeziend oog van een afgestudeerde vertaalconsulent, alle verbeterpunten. Dan gaat het team het weer aanpassen en daarna kijkt Alfred er nog een keer naar. Als het dan goed is, kunnen deze opnames gebruikt worden voor het definitief opnemen van dit Bijbelgedeelte.
– Meer weten over het vertaalproces? We hebben hier eerder deze blog over geschreven. –
Daarnaast heeft Alfred het Hebreeuws weer opgepakt. Dit keer samen met een groepje andere dove mannen. De lessen zijn in Israëlische Gebarentaal. Er is geen tolk nodig om te vertalen, omdat de mannen elkaar in gebarentaal kunnen begrijpen. Ook wel een keer fijn. Verder bezoekt hij elke week op woensdagavond de Bijbelstudie in de gemeente die we bezoeken. Dat is erg leerzaam, helemaal in Roemeense Gebarentaal!
Hannah heeft de afgelopen maanden een begin gemaakt met het overzetten van het GSLT-trainingsprogramma naar Google Classroom. Hiervoor moet ook een syllabus geschreven worden. Daarnaast is ze betrokken bij een project in Nederland met als doel om de verhalen uit de Bijbel ook toegankelijk te maken voor dove jongvolwassenen. Ondertussen volgt ze allerlei (online) trainingen om steeds meer te leren over Bijbelgebruik en hoe dat toe te passen is voor doven.
Sinds een maand draait er een team van gemeenteleden mee in de kinderdienst in de gemeente die Alfred en Hannah bezoeken. Deze gemeente bestaat uit alleen maar dove mensen. Er was geen kinderwerk en samen met andere gemeenteleden is dat er nu elke week. Door in een team te werken kunnen de gemeenteleden ook meer leren wat kinderwerk is. Voor sommige volwassenen zijn de verhalen net zo nieuw als voor de kinderen. In de kinderdienst vertellen we een Bijbelverhaal in Roemeense Gebarentaal, gebaren we een lied, maken een verwerking en spelen daarna samen tot de grote mensen uit de kerk komen. Vanwege het mooie weer, was het nog elke keer mogelijk dit buiten onder het afdak (tegen de zon) te kunnen doen. De laatste keer waren er maar liefst 6 kinderen!
Hannah probeert het verhaal van Jona in Roemeense Gebarentaal te vertellen. Best moeilijk nog.. 😉
Samen werken Alfred en Hannah toe naar het afronden van de opnames voor de Kijk & Luister Bijbel deel 1 in Nederlandse Gebarentaal. Als Hannah dan alles bewerkt heeft, dan is het eerste deel helemaal vertaald. Geweldig toch! Wist je dat dit de eerste en enige kinderbijbel in Nederlandse Gebarentaal is?!!
Hoe gaat het met Jelmer? We hebben het hem zelf even gevraagd; “Goed” was was zijn reactie. Hij heeft het erg naar zijn zin gehad op school. In de laatste schoolweek gingen we op schoolreisje met de hele school. Wat is de natuur hier toch prachtig!!
Op de laatste schooldag hebben ze met de hele klas een voorstelling gegeven aan de ouders. De kinderen hadden weken hun best gedaan om alle tekst uit hun hoofd te leren. Erg leuk om te zien. Op zijn verjaardag is hij verwend met mooie kaarten uit Nederland, kadootjes van papa en mama en van de familie een zwembad voor buiten. Het is hier regelmatig zó warm dat hij soms wel 3x per dag in het water duikt. Heerlijk toch?! De zomervakantie duurt hier 10 weken. Gelukkig is er een zomerschool waar ze allemaal leuke activiteiten met elkaar doen. Samen vuur maken, in een donkere kamer foto’s maken, naar het museum gaan of kersen inmaken. Het leukste van de zomervakantie wordt volgens Jelmer de tijd dat we in Nederland hopen te zijn.
In augustus hopen we namelijk naar Nederland te komen. We verwachten ongeveer een maand in ons geliefde dorp Putten te verblijven. We hopen velen van jullie in deze periode te ontmoeten. We vinden het leuk om onze ervaringen in een andere cultuur met je te delen. Natuurlijk praten we je graag bij over wat we allemaal hebben mogen doen tijdens ons trainingsjaar en over het werk wat we nu doen met en voor de doven om hen te bereiken met het Goede Nieuws van Jezus Christus.
Zin om samen een bakje te doen? We komen graag bij je langs. We zijn bereikbaar via dit mailadres info@familiebout.com. Laat het ons weten, dan kunnen we kijken of we een afspraak kunnen maken om elkaar te ontmoeten.
Dit keer een update niet in geschreven Nederlands, maar in Nederlandse Gebarentaal.
De video is ondertiteld in zowel Nederlands als Engels. De ondertiteling is te vinden IN het filmpje zelf. Zet het filmpje aan en klik dan op dezelfde knop als hier in de oranje cirkel.
Wanneer het filmpje via een telefoon wordt afgespeeld, kan het er als volgt uit zien. Zet het filmpje aan en klik dan op dezelfde knop als hier in de groene cirkel.
Nog een paar dagen en dan is het Kerst! Nog ruim een week en dan is ook 2020 verleden tijd. Een bijzonder jaar ligt achter ons. Ondertussen wonen we ruim drie maanden in Roemenië en hebben we het daar goed naar ons zin. We praten jullie even bij over de afgelopen tijd.
Wat blijft het leuk om een kaartje of een pakketje te ontvangen! Van wie zou het zijn? Wat zou er in zitten? Soms lukt het de postbode om ons huis te vinden, soms laat hij het bij de buren achter of krijgen we een briefje om de post bij het postkantoor op te halen.
Mooie kleurplaten
Spliterwten
Met ieder pakketje besef je weer welke dingen je in Nederland zo normaal vindt; spliterwten, hagelslag, die ene macaroni/spaghetti/nasi/bami sauszakjes, een boek in het Nederlands, rookworst, jus-zakjes. Er zijn best vervangers te vinden hier, hoor! Of we proberen gewoon zelf een kruidenmix te maken. Of we zetten zelf het mes in de kip om met Kerst toch een rollade op tafel te kunnen zetten:
Klaar voor de start?
Netjes langs de ribbenkast..
.. en klaar is Hannah!
We krijgen regelmatig baksels van onze buren of hun familie. Zoals deze baksels:
Begin december heeft Hannah haar verjaardag gevierd. Dat was erg gezellig. We konden een paar mensen uitnodigen en hebben een gezellige avond met elkaar gehad.
Ook in Huize Bout wordt wat afgeknutseld. Dat hoort bij de sfeer rondom Kerst, toch?! Het is hier grauw en donker weer, dus dan maken we het binnen gewoon gezellig! Of we doen een proefje.
Jelmer’s handen op papier..
.. maken samen een krans.
Proefje over geduld..
Uit eigen tuin!
Over gezellig maken gesproken. Daar kunnen ze hier in de stad ook wat van. Pas zijn we ‘s avonds met z’n drieën in de auto gestapt en hebben we een rondje door Oradea gereden. De hélé stad is versierd met kerstverlichting. In het park in het centrum van de stad en het centrum zelf is het helemaal een belevenis. Echt leuk om te zien!
Rest ons nog jullie allemaal Gezegende Kerstdagen en 2021 toe te wensen!
Momenteel zijn we, Alfred & Hannah, bezig met het trainingsprogramma in Oradea, Roemenie. Afgelopen week was de module ‘Bezienswaardigheden’ aan de beurt. We kregen een hele lijst met mooie en interessante gebouwen en plekken. Aan ons de opdracht om overal een foto van te maken. Veelste jammer om al dit werk ergens in een document te laten verstoffen, dus we hebben er een leuke vlog van gemaakt.
Veel plezier!
Deel 1 | NE ondertiteling beschikbaar / EN subtitles available
Klik rechts bovenaan in de grijze balk op de kaart voor een grotere versie.
Deel 2 | NE ondertiteling beschikbaar / EN subtitles available
Waar was ik gebleven?! Onze buren inderdaad. Echt leuk! Al een paar keer kwam er iets lekkers door de deur. We hebben bij hen gegeten en zij bij ons. In het weekend vinden we meestal wel tijd om even iets uitgebreider met elkaar te praten. Ook hier zijn we ontzettend dankbaar voor.
Elke dag brengt Alfred Jelmer naar school, ondertussen kent hij de weg in Oradea. Onderweg kwam hij een wel heel bekende bus tegen! Ergens de tweede week zijn we een keer op zaterdagmiddag het centrum van de stad gaan bekijken. De gebouwen en de rivier waren prachtig, maar alle winkels zaten dicht… Weer wat geleerd!
Bekende bus
De rivier Crișul Repede
Mooie gebouwen in het centrum
Nog meer mooie gebouwen
Stadwapen
Gezin aan de wandel
Ik ben zelf pas vorig week pas echt alleen met de auto de stad in gegaan. Ik was uitgenodigd bij iemand die ook het trainingsprogramma hier volgt. Samen met nog een paar andere vrouwen hebben we een gezellig middag/avond gekletst met elkaar. Eerst in het Engels en daarna in mijn beste Roemeense Gebarentaal.
Via Instagram heb je het misschien al gezien, maar er zijn hier best wat nieuwe dieren te ontdekken. Kijk maar. Heb jij een idee wat dat groene kruipbeestje kan zijn?!
Bidsprinkhaan
Hagedis
Slak
Spin
Onbekend
Doordeweeks hebben Alfred en ik een weekplanning gemaakt voor de dingen die we moeten doen. Om aansluiting en contact te krijgen met de dovengemeenschap hier, doen we mee met alles waar we voor worden gevraagd. Zo gaat Alfred naar de Bijbelstudiekring en bezoeken we op zondag de kerk. Allebei voor en door doven. Alles in gebarentaal. Wel Roemeense Gebarentaal, maar we kunnen er toch heel wat van volgen. Jelmer ook!
Er wordt één dienst per zondag gehouden. De dienst begint ongeveer rond 10:30 en het verschilt per keer hoe laat hij afgelopen is. Dat kan 12:00 zijn, maar ook 12:45. De dienst wordt begonnen door de voorganger met gebed. Daarna zijn er verschillende gemeenteleden die een lied zingen. Na het zingen worden de gebedspunten aan de aanwezigen gevraagd. De voorganger schrijft die in steekwoorden op het whiteboard aan de wand voorin de kerk. Als alle punten opgeschreven zijn gaat iedereen voor zichzelf voor alle punten bidden. Na het gebed leest iemand het Schriftgedeelte voor. Terwijl er ondertussen gecollecteerd wordt. Daarna begint de preek. Dat is een levendig gebeuren, zeker in gebarentaal, maar ook omdat er veel gebruik wordt gemaakt van beeldmateriaal in de vorm van een powerpoint. Als de preek afgelopen is sluiten we af met de mededelingen en daarna een gebed. Dan is het tijd voor koffie met wat lekkers!
ALLES UITERAARD IN GEBARENTAAL
Afgelopen zondag was het ‘dankdag’. Iedereen had wat groente of fruit meegenomen naar de kerk. Dit werd voorin de kerk tentoongesteld en na de dienst door iedereen opgegeten.
Licht, Brood, Water, Woord
Om dankbaar voor te zijn
Boodschappen doen hier kost veel meer tijd dan in Nederland. De Lidl hier heeft een aantal dingen hetzelfde als in Nederland, maar ook heel veel andere dingen. We eten bijvoorbeeld dezelfde jam, maar er is bijna geen kip te bekennen. Wel ontzettend veel varkensvlees. Dat leerde een bezoekje aan de plaatselijke slager ons. De vitrine lag vol met varkenspoten, varkensoren en zeker twintig verschillende worsten.
We hebben afgesproken dat we alles gaan proberen. Samen zoeken we naar het lekkerste brood, de lekkerste melk en de lekkerste tussendoortjes om mee naar school te nemen.
Welke is het lekkerst?
Boodschappenlijstje
DIY runderlappen, nog even zelf in lappen snijden..
Uiteraard wil ik jullie nog even wijzen op de kerstkaarten (speciaal voor ons gemaakt door een slechthorende kunstenares @shannonsart02) die je via onze webwinkel kunt bestellen en dan zijn jullie weer helemaal bijgepraat.
Maandagochtend stonden we om 07:15 met z’n drieën in Kanaleneiland, Utrecht om getest te worden. We hadden gelukkig mondmaskers in de auto liggen, want die waren ‘opeens’ verplicht. Echt lastig als je doof bent om dan te begrijpen wat een ander wil zeggen en om jezelf duidelijk te maken. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Echt supersnel en helemaal niet pijnlijk. Toen begon het wachten op de uitslag die ergens tussen 21:00 en 23:59 zou komen.
Terug in Putten brachten we Jelmer naar school en gingen wij richting het gemeentehuis. Daar hadden we een afspraak om ons uit te schrijven. Toen werd het wel ‘echt’. Ook dat verliep vlot en binnen een half uur stonden we weer buiten met een bewijs van uitschrijving in het Engels.
Gemeentehuis
Uitschrijven
In het bakhuisje was het serieuze opruimen en inpakken begonnen. De auto werd ingepakt. Ondertussen had Jelmer thuis gegeten en was hij weer naar school voor zijn laatste middag. Hij trakteerde op lolly’s waarmee hij zijn klasgenoten bedankte voor de lol die ze samen gehad hebben. Toen hij ‘s middags thuis kwam was de auto voor de helft gevuld en werd het huisje steeds leger.
LOL(ly) gehad
Inladen
‘s Avonds hielp Jelmer de boer voor het laatst met melken, terwijl wij de auto nog verder inpakten. Tegen 21:30 zat de auto helemaal propvol, de fietsen op de fietsendrager, lag Jelmer in bed en dachten wij opeens weer aan het testresultaat. Even de mail controleren en ja hoor, we hadden de uitslag al binnen. Alledrie negatief getest! Na nog even een paar uurtjes geslapen te hebben zijn we om 01:00 opgestaan en aan de reis naar Roemenië begonnen.
Daar gingen we dan…
De eerste 400 kilometer heeft Alfred gereden, terwijl Hannah en Jelmer verder sliepen. Na een wissel heeft Hannah ongeveer 3,5 uur gereden. Een korte pauze voor ontbijt en toiletbezoek was een goed moment om weer van bestuurder te wisselen. Al die tijd waren we nog steeds in Duitsland. De laatste kilometers in Duitsland en een stuk Oostenrijk in heeft Alfred gereden. Tegen 13:00 hadden we wel zin in een lunch en stopten we weer even om een bolletje te eten.
Mondmasker verplicht
Ontbijten
Niet te lang, dus weer wisselen van bestuurder en gaan! We waren ondertussen de Oostenrijkse grens zonder moeite gepasseerd. Tot aan de Hongaarse grens heeft Hannah gereden. Vlak voor de grens stopten we weer even om te toiletteren en te wisselen van bestuurder.
Hannah rijdt
Hongarije
Bij de Hongaarse grens moesten we aansluiten in de rij om door de douane te gaan. We hadden alle papieren gereed. Alfred deed zijn raam open. De mevrouw vroeg naar de paspoorten. ‘Where do you go?’ ‘Romania.’ zei Alfred. ‘Transit. Okay, bye!’ en dat was het. Daar gingen we weer.
Alfred rijdt
Toen we Boedapest gepasseerd waren hebben we de verhuurder geïnformeerd waar we waren, zodat hij wist hoe laat we ongeveer zouden arriveren. De Hongaarse snelwegen vielen ons ontzettend mee, dus we konden de gang er goed in houden. In één stuk zijn we door gereden naar de Roemeense grens. Daar kwamen we rond 19:15 aan. Er was geen rij bij de douane, dus we waren direct aan de beurt. De meneer vroeg in het Roemeens iets aan Alfred. Alfred wees naar zijn gehoorapparaten en overhandigde onze paspoorten. De man keek even in de paspoorten en zei ‘BYE!’ en toen konden we doorrijden..
Binnen 10 minuten waren we op de plaats van bestemming. Na wat zoeken, het was ondertussen schemerig geworden, vonden we het juiste adres. De verhuurder kwam naar buiten en wees ons het laatste stukje naar het huis. Hij deed de grote poort open en we konden de auto zo naar binnen rijden.
Heerlijk om de benen te strekken na zo’n lange reis. Wat een hartelijke ontvangst! Een prachtig huis stond op ons te wachten. Precies zoals de verhuurder ons had verteld. Er stond zelfs een maaltijd voor ons klaar. Wat hebben we daar van gesmuld!
Maaltijd
De afgelopen dagen hebben we alles uitgepakt en een plekje gegeven. We hebben lekker uitgerust van de reis en in de stad rondgekeken. We zijn op bezoek geweest bij de school van Jelmer en we hebben ondertussen een paar teamleden ontmoet.
Regelmatig posten we foto’s van ons dagelijks leven op Instagram. We gebruiken daarvoor #tfc_bout. Je kunt deze foto’s ook via onze blogpagina in het rechtermenu bekijken of via onze Facebookpagina.
