Daar zijn we dan..

Maandagochtend stonden we om 07:15 met z’n drieën in Kanaleneiland, Utrecht om getest te worden. We hadden gelukkig mondmaskers in de auto liggen, want die waren ‘opeens’ verplicht. Echt lastig als je doof bent om dan te begrijpen wat een ander wil zeggen en om jezelf duidelijk te maken. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Echt supersnel en helemaal niet pijnlijk. Toen begon het wachten op de uitslag die ergens tussen 21:00 en 23:59 zou komen.

Terug in Putten brachten we Jelmer naar school en gingen wij richting het gemeentehuis. Daar hadden we een afspraak om ons uit te schrijven. Toen werd het wel ‘echt’. Ook dat verliep vlot en binnen een half uur stonden we weer buiten met een bewijs van uitschrijving in het Engels.

In het bakhuisje was het serieuze opruimen en inpakken begonnen. De auto werd ingepakt. Ondertussen had Jelmer thuis gegeten en was hij weer naar school voor zijn laatste middag. Hij trakteerde op lolly’s waarmee hij zijn klasgenoten bedankte voor de lol die ze samen gehad hebben. Toen hij ‘s middags thuis kwam was de auto voor de helft gevuld en werd het huisje steeds leger.

‘s Avonds hielp Jelmer de boer voor het laatst met melken, terwijl wij de auto nog verder inpakten. Tegen 21:30 zat de auto helemaal propvol, de fietsen op de fietsendrager, lag Jelmer in bed en dachten wij opeens weer aan het testresultaat. Even de mail controleren en ja hoor, we hadden de uitslag al binnen. Alledrie negatief getest! Na nog even een paar uurtjes geslapen te hebben zijn we om 01:00 opgestaan en aan de reis naar Roemenië begonnen.

Daar gingen we dan…

De eerste 400 kilometer heeft Alfred gereden, terwijl Hannah en Jelmer verder sliepen. Na een wissel heeft Hannah ongeveer 3,5 uur gereden. Een korte pauze voor ontbijt en toiletbezoek was een goed moment om weer van bestuurder te wisselen. Al die tijd waren we nog steeds in Duitsland. De laatste kilometers in Duitsland en een stuk Oostenrijk in heeft Alfred gereden. Tegen 13:00 hadden we wel zin in een lunch en stopten we weer even om een bolletje te eten.

Niet te lang, dus weer wisselen van bestuurder en gaan! We waren ondertussen de Oostenrijkse grens zonder moeite gepasseerd. Tot aan de Hongaarse grens heeft Hannah gereden. Vlak voor de grens stopten we weer even om te toiletteren en te wisselen van bestuurder.

Bij de Hongaarse grens moesten we aansluiten in de rij om door de douane te gaan. We hadden alle papieren gereed. Alfred deed zijn raam open. De mevrouw vroeg naar de paspoorten. ‘Where do you go?’ ‘Romania.’ zei Alfred. ‘Transit. Okay, bye!’ en dat was het. Daar gingen we weer.

Toen we Boedapest gepasseerd waren hebben we de verhuurder geïnformeerd waar we waren, zodat hij wist hoe laat we ongeveer zouden arriveren. De Hongaarse snelwegen vielen ons ontzettend mee, dus we konden de gang er goed in houden. In één stuk zijn we door gereden naar de Roemeense grens. Daar kwamen we rond 19:15 aan. Er was geen rij bij de douane, dus we waren direct aan de beurt. De meneer vroeg in het Roemeens iets aan Alfred. Alfred wees naar zijn gehoorapparaten en overhandigde onze paspoorten. De man keek even in de paspoorten en zei ‘BYE!’ en toen konden we doorrijden..

Binnen 10 minuten waren we op de plaats van bestemming. Na wat zoeken, het was ondertussen schemerig geworden, vonden we het juiste adres. De verhuurder kwam naar buiten en wees ons het laatste stukje naar het huis. Hij deed de grote poort open en we konden de auto zo naar binnen rijden.

Heerlijk om de benen te strekken na zo’n lange reis. Wat een hartelijke ontvangst! Een prachtig huis stond op ons te wachten. Precies zoals de verhuurder ons had verteld. Er stond zelfs een maaltijd voor ons klaar. Wat hebben we daar van gesmuld!

Maaltijd

De afgelopen dagen hebben we alles uitgepakt en een plekje gegeven. We hebben lekker uitgerust van de reis en in de stad rondgekeken. We zijn op bezoek geweest bij de school van Jelmer en we hebben ondertussen een paar teamleden ontmoet.

Regelmatig posten we foto’s van ons dagelijks leven op Instagram. We gebruiken daarvoor #tfc_bout. Je kunt deze foto’s ook via onze blogpagina in het rechtermenu bekijken of via onze Facebookpagina.

TOT GAUW!

America, here we come!

Nog 24 nachtjes slapen en dan is het zover!! Tot die tijd zijn we nog druk bezig met opruimen, schoonmaken, bij elkaar zoeken en inpakken. Gelukkig hebben we ook alle drie ons visa binnen. De tickets zijn geboekt. We praten u even bij voordat we vertrekken.

Netjes thuisbezorgd!

In april heeft Hannah in Nederland een conferentie bezocht waar ze veel heeft geleerd over Scripture Engagement. Dit gaat over hoe een vertaalproject ook daadwerkelijk gebruikt kan worden door een taalgroep. Hannah heeft hier een ontzettend veel indrukken opgedaan en erg veel mensen ontmoet. Er waren 602 deelnemers uit 77 verschillende landen en 210 organisaties aanwezig op deze conferentie. Gelukkig komen de dovengemeenschappen wereldwijd steeds meer in beeld.

Pap, wat staat hier?

{wijst naar Israëlische tekens op een foto in de krant}

Ja, u kunt Hebreeuws!!

– Jelmer Bout –

Vorige week heeft Alfred te horen gekregen dat hij toe is gelaten tot het tweede jaar van zijn studie Bijbel &Exegese. Ontzettend fijn om te horen, natuurlijk. Er moeten nog drie tentamens gemaakt worden voordat we naar Amerika vertrekken. Ook de Engelse cursus die hij volgt, gaat goed. Straks in de praktijk toepassen. Hebreeuws is best wel pittig en daar moet Alfred goed z’n best voor doen. Deze lessen worden in het Engels gegeven, het lesmateriaal is ook in het Engels, dus voor hem een dubbele vertaalslag. Al doende leert men.

We zijn, samen met de Thuisfrontcommissie, nu ook actief op Instagram en Facebook!! Via deze weg hopen we nog meer mensen te bereiken en te betrekken bij ons werk. U kunt ons ook volgen! Geeft u ook aan mensen in uw omgeving door dat ze mee kunnen leven door zich te abonneren op deze blog?

Daarnaast kunnen we steeds duidelijker aangeven wat we nodig hebben qua ondersteuning. Via kleine infographics, zoals hierboven, krijgt u een inkijkje in de cijfers achter ons verhaal. De cijfers worden uiteraard regelmatig bijgewerkt.

Op 27 mei hopen we echt in het vliegtuig te stappen. Na een reis van ruim 12 uur komen we in Minneapolis aan. Daar stappen we over op een vlucht naar Grand Forks ND. Op 4 juni gaat de studie echt beginnen. We houden u op de hoogte.

We leven helemaal naar onze reis toe en hebben er ontzettend veel zin in. Heel erg bedankt voor uw en jouw meeleven. Ook de gebeden die met ons mee reizen stellen we erg op prijs! Wat bijzonder dat de Heere niet aan een tijd of een plaats vast zit, he?!

America, here we come!

Inpakken maar weer..

We gaan richting het einde van onze zomer hier aan de Universiteit van North Dakota. Je kunt aan iedereen merken dat het einde nadert. De druk neemt toe. Allerlei verslagen, projecten en onderzoeken die moeten worden afgerond en ingeleverd.

Alfred heeft voor de vakken die hij volgt ook drie verslagen geschreven, meerdere projecten gedaan en een onderzoek gedaan. Ook heeft hij een aantal schriftelijke tentamens gemaakt. Binnenkort volgen de mondelinge tentamens met de studenten die Nederlandse Gebarentaal hebben geleerd deze zomer. Op de valreep werd er nog een onderzoekje opgestart naar veel voorkomende handvormen in verschillende gebarentalen. Alfred onderzocht de Argentijnse gebarentaal aan de hand van een Argentijns Gebarentaalwoordenboek. Al met al een ijverige student dus!

Alfred bezig met een kort onderzoekje in een gebarenwoordenboek.

Elk jaar wordt hier een T-shirt ontwerpwedstrijd uitgeschreven. Het dragen van een T-shirt mét opdruk, is echt een Amerikaanse gewoonte. Je ziet ze in allerlei soorten en maten, met heel uiteenlopende thema’s. Ook dit jaar was er werd er weer een wedstrijd gehouden. Nadat alle ontwerpen zijn ingeleverd gaan de stemzakken open en mag iedereen drie stemmen verdelen onder de ingezonden ontwerpen. Er waren dit jaar 14 ontwerpen. Het ontwerp van Hannah werd dit jaar de winnaar!! Yeah!

T-shirt met het ontwerp van Hannah

In het kinderprogramma zijn ze nog lekker aan de gang. Jelmer gaat er nog steeds met plezier naar toe.  Ze knutselen heel wat af, maskers, kronen, verftekeningen. Afgelopen week hebben ze een gingerbreadman-hunt gehad. ‘s Morgens hadden ze gingerbreadman-cookies gebakken (bij ons wel bekend als de peperkoekman), maar ‘s middags bleken alle gingerbreadman-cookies weggelopen te zijn en was er een heuse speurtocht door en om het hele gebouw. Superleuk!! Uiteindelijk konden ze lekker smikkelen van de zelfgebakken koekjes.

What’s your name? Jelmer the Elephant.

Nog één week en dat sluit de zomerschool weer. Iedereen is al aan het opruimen en zo langzamerhand ook aan het schoonmaken. De keuken is voor de helft schoongemaakt, er wordt niet meer gebakken. Afgelopen week stond dit fruithoofd op het menu. De kinderen waren dolenthousiast!

Mr. Fruithead

Aanstaande zaterdag hebben we nog een afsluitende picknick in het Universiteits Park. Zelf zijn we ook al aan het opruimen en inpakken geslagen. Volgende week vrijdag nemen we afscheid van iedereen. We hopen onze vakantie hier in The States te genieten en komen daarna terug naar Nederland.

Begonnen met inpakken.

Hartelijk dank voor uw/jouw meeleven en het lezen van deze blog. We hopen u in de komende maanden via deze weg op de hoogte te houden van onze belevenissen. Iets minder frequent dat de afgelopen weken, maar toch.

Tot ziens!