Wat is de wereld anders geworden sinds onze vorige blog. Wie had dat kunnen denken?! Net als iedereen in dit land zitten ook wij in deze bijzondere tijden thuis. We hopen dat het met jullie en degenen die jullie lief zijn, goed gaat. We gaan een paar weken terug in de tijd en vertellen hoe een en ander bij ons is gegaan.
Tijdens de voorjaarsvakantie hebben we plannen gemaakt om voor onze verhuizing in augustus. We hadden een aanbod gekregen om een deel van onze spullen met een vrachtwagen die naar Roemenie ging, mee te geven. Wat waren we dankbaar voor deze optie. De opruimwoede begon echt, alles werd uitgezocht of beter gezegd er werd een begin mee gemaakt. Op 24 april moest alles klaar zijn voordat we aan ons oriëntatiebezoek zouden beginnen en voordat Hannah eind maart naar een conferentie over Bijbelgebruik in het buitenland zou gaan.
Op 30 april zouden we namelijk zelf voor één week naar Oradea gaan. Die week zouden we in het huis kunnen verblijven waar we hopen te gaan wonen, kennismaken met de stad en het trainingsprogramma. Het allerbelangrijkste voor ons was dat Jelmer een dag mee zou mogen draaien op zijn toekomstige school!
Begin maart ging Hannah voor een consult naar de plastisch chirurg en werd er een tumor ontdekt in het bovenste kootje van haar linker ringvinger. Vooralsnog goedaardig, maar een operatie zou er wel aan te pas komen. De wachtlijst was 7 of 8 maanden, gelukkig zou er bij een andere kliniek eerder plek zijn.
In de tweede week van maart kregen we een kijker die belangstelling had om ons huis te huren. Wat waren zowel hij als wij, blij met de goede klik. Een gebedsverhoring. Een reden om dankbaar voor te zijn. Ondertussen begonnen we al spullen weg te brengen naar de kringloopwinkel van Woord & Daad, de vuilstort en aan mensen in onze omgeving.
Totdat het coronavirus ons land binnen sloop.
Waardoor alles veranderde. De conferentie waar Hannah naar toe zou gaan, werd eind februari definitief geannuleerd. Het transport werd afgezegd, onze vliegtickets naar Oradea werden geannuleerd en ook de operatie is nog niet gepland. Jelmer is erg teleurgesteld dat hij nu niet weet bij welke kinderen hij in de klas zal komen.
Halverwege maart werd Alfred ziek en is dat ruim een week geweest voordat hij opknapte. Gelukkig kon hij één tentamen voor zijn ziek zijn maken en het andere tentamen werd een week verzet. Beide tentamens heeft hij afgerond met een voldoende. Op naar het volgende en laatste deel van zijn opleiding Bijbel & Exegese.
Het lijkt wel een achtbaan.. Alles is anders geworden. Hoe zal het verder gaan? Hoe lang zullen we Jelmer nog thuis les moeten geven? Zal Alfred thuis moeten werken en heeft Hannah heel weinig tot geen werk? Gaat Roemenie überhaupt nog door? Dit jaar of wordt het volgend jaar? Net als de rest van Nederland hebben ook wij geen glazen bol. Het is nog steeds onze wens om naar Roemenie te gaan, maar dat moet het wel mogelijk zijn. Zowel aan de Nederlandse als aan de Roemeense kant. Wij weten het niet.
Toch weten wij ons veilig en geborgen in de schuilplaats van de Allerhoogste.
We hebben regelmatig contact met Wycliffe Bijbelvertalers Nederland. Zij houden een vinger aan de pols. We hebben nauw contact met onze thuisfrontcommissie. Samen houden we de ontwikkelingen in de gaten en besluiten we hoe we daarop kunnen reageren. We hebben de activiteit ‘Happen & Stappen’ voor 4 april moeten annuleren en ook onze webwinkel is tijdelijk gesloten.
We zullen het laten weten wanneer we iets nieuws te melden hebben.