Lekker bezig!

We zijn alweer twee maanden aan het werk voor GSLT. Hoogste tijd voor een update! Het is hier de afgelopen maanden lekker warm geworden. Hier zie je het verschil tussen april en juni. Jelmer controleert iedere ochtend of we een record hebben verbroken.

Alfred is begonnen aan het stage lopen bij drie verschillende vertaalteams. Thabib*, Kroatië en Roemenië zijn de landen waar deze vertaalteams uit komen. Dus ook drie verschillende gebarentalen. Een uitdaging, maar mooi om te zien dat doven onderling elkaar sneller begrijpen. Tot een bepaald niveau uiteraard. 

Hij controleert de vertalingen die het vertaalteam heeft gemaakt. Daarna bespreekt hij met hen, onder het toeziend oog van een afgestudeerde vertaalconsulent, alle verbeterpunten. Dan gaat het team het weer aanpassen en daarna kijkt Alfred er nog een keer naar. Als het dan goed is, kunnen deze opnames gebruikt worden voor het definitief opnemen van dit Bijbelgedeelte. 

Meer weten over het vertaalproces? We hebben hier eerder deze blog over geschreven. –

Daarnaast heeft Alfred het Hebreeuws weer opgepakt. Dit keer samen met een groepje andere dove mannen. De lessen zijn in Israëlische Gebarentaal. Er is geen tolk nodig om te vertalen, omdat de mannen elkaar in gebarentaal kunnen begrijpen. Ook wel een keer fijn. Verder bezoekt hij elke week op woensdagavond de Bijbelstudie in de gemeente die we bezoeken. Dat is erg leerzaam, helemaal in Roemeense Gebarentaal! 


Hannah heeft de afgelopen maanden een begin gemaakt met het overzetten van het GSLT-trainingsprogramma naar Google Classroom. Hiervoor moet ook een syllabus geschreven worden. Daarnaast is ze betrokken bij een project in Nederland met als doel om de verhalen uit de Bijbel ook toegankelijk te maken voor dove jongvolwassenen. Ondertussen volgt ze allerlei (online) trainingen om steeds meer te leren over Bijbelgebruik en hoe dat toe te passen is voor doven. 

Sinds een maand draait er een team van gemeenteleden mee in de kinderdienst in de gemeente die Alfred en Hannah bezoeken. Deze gemeente bestaat uit alleen maar dove mensen. Er was geen kinderwerk en samen met andere gemeenteleden is dat er nu elke week. Door in een team te werken kunnen de gemeenteleden ook meer leren wat kinderwerk is. Voor sommige volwassenen zijn de verhalen net zo nieuw als voor de kinderen. In de kinderdienst vertellen we een Bijbelverhaal in Roemeense Gebarentaal, gebaren we een lied, maken een verwerking en spelen daarna samen tot de grote mensen uit de kerk komen. Vanwege het mooie weer, was het nog elke keer mogelijk dit buiten onder het afdak (tegen de zon) te kunnen doen. De laatste keer waren er maar liefst 6 kinderen! 

Hannah probeert het verhaal van Jona in Roemeense Gebarentaal te vertellen. Best moeilijk nog.. 😉

Samen werken Alfred en Hannah toe naar het afronden van de opnames voor de Kijk & Luister Bijbel deel 1 in Nederlandse Gebarentaal. Als Hannah dan alles bewerkt heeft, dan is het eerste deel helemaal vertaald. Geweldig toch! Wist je dat dit de eerste en enige kinderbijbel in Nederlandse Gebarentaal is?!! 


Hoe gaat het met Jelmer? We hebben het hem zelf even gevraagd; “Goed” was was zijn reactie. Hij heeft het erg naar zijn zin gehad op school. In de laatste schoolweek gingen we op schoolreisje met de hele school. Wat is de natuur hier toch prachtig!!

Op de laatste schooldag hebben ze met de hele klas een voorstelling gegeven aan de ouders. De kinderen hadden weken hun best gedaan om alle tekst uit hun hoofd te leren. Erg leuk om te zien. Op zijn verjaardag is hij verwend met mooie kaarten uit Nederland, kadootjes van papa en mama en van de familie een zwembad voor buiten. Het is hier regelmatig zó warm dat hij soms wel 3x per dag in het water duikt. Heerlijk toch?! De zomervakantie duurt hier 10 weken. Gelukkig is er een zomerschool waar ze allemaal leuke activiteiten met elkaar doen. Samen vuur maken, in een donkere kamer foto’s maken, naar het museum gaan of kersen inmaken. Het leukste van de zomervakantie wordt volgens Jelmer de tijd dat we in Nederland hopen te zijn. 


In augustus hopen we namelijk naar Nederland te komen. We verwachten ongeveer een maand in ons geliefde dorp Putten te verblijven. We hopen velen van jullie in deze periode te ontmoeten. We vinden het leuk om onze ervaringen in een andere cultuur met je te delen. Natuurlijk praten we je graag bij over wat we allemaal hebben mogen doen tijdens ons trainingsjaar en over het werk wat we nu doen met en voor de doven om hen te bereiken met het Goede Nieuws van Jezus Christus. 

Zin om samen een bakje te doen? We komen graag bij je langs. We zijn bereikbaar via dit mailadres info@familiebout.com. Laat het ons weten, dan kunnen we kijken of we een afspraak kunnen maken om elkaar te ontmoeten.

Hartelijke groet uit Oradea!


SOCIAL MEDIA

YouTubekanaal: NGT Kijk & Luister | Instagram: #tfc_bout | Facebook: TFC_Bout

Even wennen

YEAH, de stroomuitval is voorbij!

Dan kan ik jullie mooi wat foto’s laten zien.

Waar was ik gebleven?! Onze buren inderdaad. Echt leuk! Al een paar keer kwam er iets lekkers door de deur. We hebben bij hen gegeten en zij bij ons. In het weekend vinden we meestal wel tijd om even iets uitgebreider met elkaar te praten. Ook hier zijn we ontzettend dankbaar voor.

Elke dag brengt Alfred Jelmer naar school, ondertussen kent hij de weg in Oradea. Onderweg kwam hij een wel heel bekende bus tegen! Ergens de tweede week zijn we een keer op zaterdagmiddag het centrum van de stad gaan bekijken. De gebouwen en de rivier waren prachtig, maar alle winkels zaten dicht… Weer wat geleerd!

Ik ben zelf pas vorig week pas echt alleen met de auto de stad in gegaan. Ik was uitgenodigd bij iemand die ook het trainingsprogramma hier volgt. Samen met nog een paar andere vrouwen hebben we een gezellig middag/avond gekletst met elkaar. Eerst in het Engels en daarna in mijn beste Roemeense Gebarentaal.

Via Instagram heb je het misschien al gezien, maar er zijn hier best wat nieuwe dieren te ontdekken. Kijk maar. Heb jij een idee wat dat groene kruipbeestje kan zijn?!

Doordeweeks hebben Alfred en ik een weekplanning gemaakt voor de dingen die we moeten doen. Om aansluiting en contact te krijgen met de dovengemeenschap hier, doen we mee met alles waar we voor worden gevraagd. Zo gaat Alfred naar de Bijbelstudiekring en bezoeken we op zondag de kerk. Allebei voor en door doven. Alles in gebarentaal. Wel Roemeense Gebarentaal, maar we kunnen er toch heel wat van volgen. Jelmer ook!

Er wordt één dienst per zondag gehouden. De dienst begint ongeveer rond 10:30 en het verschilt per keer hoe laat hij afgelopen is. Dat kan 12:00 zijn, maar ook 12:45. De dienst wordt begonnen door de voorganger met gebed. Daarna zijn er verschillende gemeenteleden die een lied zingen. Na het zingen worden de gebedspunten aan de aanwezigen gevraagd. De voorganger schrijft die in steekwoorden op het whiteboard aan de wand voorin de kerk. Als alle punten opgeschreven zijn gaat iedereen voor zichzelf voor alle punten bidden. Na het gebed leest iemand het Schriftgedeelte voor. Terwijl er ondertussen gecollecteerd wordt. Daarna begint de preek. Dat is een levendig gebeuren, zeker in gebarentaal, maar ook omdat er veel gebruik wordt gemaakt van beeldmateriaal in de vorm van een powerpoint. Als de preek afgelopen is sluiten we af met de mededelingen en daarna een gebed. Dan is het tijd voor koffie met wat lekkers!

ALLES UITERAARD IN GEBARENTAAL

Afgelopen zondag was het ‘dankdag’. Iedereen had wat groente of fruit meegenomen naar de kerk. Dit werd voorin de kerk tentoongesteld en na de dienst door iedereen opgegeten.

Boodschappen doen hier kost veel meer tijd dan in Nederland. De Lidl hier heeft een aantal dingen hetzelfde als in Nederland, maar ook heel veel andere dingen. We eten bijvoorbeeld dezelfde jam, maar er is bijna geen kip te bekennen. Wel ontzettend veel varkensvlees. Dat leerde een bezoekje aan de plaatselijke slager ons. De vitrine lag vol met varkenspoten, varkensoren en zeker twintig verschillende worsten.

We hebben afgesproken dat we alles gaan proberen. Samen zoeken we naar het lekkerste brood, de lekkerste melk en de lekkerste tussendoortjes om mee naar school te nemen.

Uiteraard wil ik jullie nog even wijzen op de kerstkaarten (speciaal voor ons gemaakt door een slechthorende kunstenares @shannonsart02) die je via onze webwinkel kunt bestellen en dan zijn jullie weer helemaal bijgepraat.

TOT ZIENS!

Daar zijn we dan..

Maandagochtend stonden we om 07:15 met z’n drieën in Kanaleneiland, Utrecht om getest te worden. We hadden gelukkig mondmaskers in de auto liggen, want die waren ‘opeens’ verplicht. Echt lastig als je doof bent om dan te begrijpen wat een ander wil zeggen en om jezelf duidelijk te maken. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Echt supersnel en helemaal niet pijnlijk. Toen begon het wachten op de uitslag die ergens tussen 21:00 en 23:59 zou komen.

Terug in Putten brachten we Jelmer naar school en gingen wij richting het gemeentehuis. Daar hadden we een afspraak om ons uit te schrijven. Toen werd het wel ‘echt’. Ook dat verliep vlot en binnen een half uur stonden we weer buiten met een bewijs van uitschrijving in het Engels.

In het bakhuisje was het serieuze opruimen en inpakken begonnen. De auto werd ingepakt. Ondertussen had Jelmer thuis gegeten en was hij weer naar school voor zijn laatste middag. Hij trakteerde op lolly’s waarmee hij zijn klasgenoten bedankte voor de lol die ze samen gehad hebben. Toen hij ‘s middags thuis kwam was de auto voor de helft gevuld en werd het huisje steeds leger.

‘s Avonds hielp Jelmer de boer voor het laatst met melken, terwijl wij de auto nog verder inpakten. Tegen 21:30 zat de auto helemaal propvol, de fietsen op de fietsendrager, lag Jelmer in bed en dachten wij opeens weer aan het testresultaat. Even de mail controleren en ja hoor, we hadden de uitslag al binnen. Alledrie negatief getest! Na nog even een paar uurtjes geslapen te hebben zijn we om 01:00 opgestaan en aan de reis naar Roemenië begonnen.

Daar gingen we dan…

De eerste 400 kilometer heeft Alfred gereden, terwijl Hannah en Jelmer verder sliepen. Na een wissel heeft Hannah ongeveer 3,5 uur gereden. Een korte pauze voor ontbijt en toiletbezoek was een goed moment om weer van bestuurder te wisselen. Al die tijd waren we nog steeds in Duitsland. De laatste kilometers in Duitsland en een stuk Oostenrijk in heeft Alfred gereden. Tegen 13:00 hadden we wel zin in een lunch en stopten we weer even om een bolletje te eten.

Niet te lang, dus weer wisselen van bestuurder en gaan! We waren ondertussen de Oostenrijkse grens zonder moeite gepasseerd. Tot aan de Hongaarse grens heeft Hannah gereden. Vlak voor de grens stopten we weer even om te toiletteren en te wisselen van bestuurder.

Bij de Hongaarse grens moesten we aansluiten in de rij om door de douane te gaan. We hadden alle papieren gereed. Alfred deed zijn raam open. De mevrouw vroeg naar de paspoorten. ‘Where do you go?’ ‘Romania.’ zei Alfred. ‘Transit. Okay, bye!’ en dat was het. Daar gingen we weer.

Toen we Boedapest gepasseerd waren hebben we de verhuurder geïnformeerd waar we waren, zodat hij wist hoe laat we ongeveer zouden arriveren. De Hongaarse snelwegen vielen ons ontzettend mee, dus we konden de gang er goed in houden. In één stuk zijn we door gereden naar de Roemeense grens. Daar kwamen we rond 19:15 aan. Er was geen rij bij de douane, dus we waren direct aan de beurt. De meneer vroeg in het Roemeens iets aan Alfred. Alfred wees naar zijn gehoorapparaten en overhandigde onze paspoorten. De man keek even in de paspoorten en zei ‘BYE!’ en toen konden we doorrijden..

Binnen 10 minuten waren we op de plaats van bestemming. Na wat zoeken, het was ondertussen schemerig geworden, vonden we het juiste adres. De verhuurder kwam naar buiten en wees ons het laatste stukje naar het huis. Hij deed de grote poort open en we konden de auto zo naar binnen rijden.

Heerlijk om de benen te strekken na zo’n lange reis. Wat een hartelijke ontvangst! Een prachtig huis stond op ons te wachten. Precies zoals de verhuurder ons had verteld. Er stond zelfs een maaltijd voor ons klaar. Wat hebben we daar van gesmuld!

Maaltijd

De afgelopen dagen hebben we alles uitgepakt en een plekje gegeven. We hebben lekker uitgerust van de reis en in de stad rondgekeken. We zijn op bezoek geweest bij de school van Jelmer en we hebben ondertussen een paar teamleden ontmoet.

Regelmatig posten we foto’s van ons dagelijks leven op Instagram. We gebruiken daarvoor #tfc_bout. Je kunt deze foto’s ook via onze blogpagina in het rechtermenu bekijken of via onze Facebookpagina.

TOT GAUW!