Verwondering en vernieuwing
Alfred: Begin dit jaar mocht ik als afgevaardigde van onze organisatie deelnemen aan de vijfjaarlijkse wereldconferentie van SIL Global in Zuid-Afrika. Met zo’n 350 deelnemers uit alle windstreken was het een bijzondere en intensieve week. Als een van de drie aanwezige Doven werd mijn aanwezigheid al snel letterlijk zichtbaar en sprekend. In een zaal vol horenden was ik een levend teken: de Dovengemeenschap hoort erbij. Sterker nog, ze mag niet over het hoofd worden gezien in Gods grote missie.
Tijdens de conferentie vond ook de overdracht van leiderschap plaats. Het markeerde het begin van een nieuwe periode. We zien verwachtingsvol uit naar wat God gaat doen, wereldwijd én lokaal. Wat een voorrecht om mee te mogen bouwen aan Zijn werk.
Bezoeken en bouwen
De afgelopen maanden mocht ik verschillende vertaalprojecten bezoeken. Elk project is anders. Sommige zijn nog maar net gestart; daar ben ik vooral adviserend aanwezig: meedenken, vragen stellen, richting geven. Andere teams werken al langer en worden steeds zelfstandiger. Dat is ook de bedoeling, lokale vertalers worden zelf eigenaar van het proces en brengen Gods Woord in hun eigen taal tot leven.
In de Dovenclub in Roemenië laat Alfred zien hoe vertaald videomateriaal wordt beoordeeld door dove deelnemers. Het is niet zomaar een technische controle, mensen worden geraakt.
Zo is er een man die nog nooit met kerk of Bijbel in aanraking kwam. Toch raakt iets hem bij het zien van de beelden. Hij wordt enthousiast, wil meer weten. Het is bijzonder om te zien hoe het Evangelie binnenkomt.
En dan is er een vrouw, doof geboren en opgegroeid in een afgelegen Roemeens bergdorp, zonder ooit gebarentaal te hebben geleerd. Haar wereld bestond jarenlang uit stilte, ook geen gebaren. Voor het vertaalteam is het moeilijk: begrijpt ze iets niet door de vertaling, of omdat ze nooit een taal heeft gehad? Het is een confronterend moment, dat laat zien hoe kwetsbaar én waardevol dit werk is.
Een gepland bezoek aan een gesloten land kon helaas op het laatste moment niet doorgaan. Dat was pijnlijk, vooral voor de projectleider en vertalers daar, die zich hadden voorbereid en ernaar uitgekeken hadden. In plaats daarvan geef ik nu een online training van vijf dagen. Niet ideaal, maar beter dan niets. We bidden dat de verbinding stabiel blijft, dat er rust heerst in het land, en dat de deelnemers met open hart en aandacht kunnen leren.
Kleine tekenen, groot werk
In veel van wat ik doe, voel ik me soms maar klein. Maar juist dan zie ik: God werkt door gebrokenheid heen. Elk gebaar, elke vertaalde zin, elke stap in het proces is onderdeel van een groter verhaal, Zijn verhaal, vol genade, trouw en grote daden. En steeds opnieuw ontdek ik: de Dovengemeenschap is daarin geen voetnoot, maar een kostbaar hoofdstuk.
Leren en verbinden
Hannah: Begin mei had ik het voorrecht om acht intensieve dagen door te brengen op de EMDC-conferentie in Zelhem. Vanuit alle windstreken kwamen mensen samen op De Betteld: vier dagen training, vier dagen hoofdprogramma met ontmoeten, delen, luisteren en aanbidden. Wat een vreugde om elke ochtend te beginnen met samen zingen in allerlei (on)bekende talen, samen bidden en luisteren naar wat God op onze harten legde. Zijn werk overstijgt grenzen, culturen en talen en toch nodigt Hij elk van ons persoonlijk uit om mee te doen.
De training die ik volgde heeft diepe indruk op me gemaakt en ging over cross-cultural mentoring. Hoe begeleid je iemand die met een totaal andere culturele bril kijkt naar gezag, verwachtingen, communicatie? Het bracht me niet alleen nieuwe inzichten over hoe ik anderen mag begeleiden, maar ook over mezelf. Ik ontdekte hoezeer het ‘polderen’ (het zoeken naar consensus) in mijn Nederlandse bloed zit. Voor mijn Aziatische collega’s, gewend aan een hiërarchisch systeem, is dat echt iets vreemds. Wat een rijkdom dat we hierover in gesprek konden, met ruimte voor verwondering, begrip en humor. Dr. Sunny Hong gaf hierin leiding met zoveel wijsheid en liefde, het was een zegen om van haar te leren.
Hoopvolle signalen
Ook de workshops tijdens het hoofdprogramma waren zeer inspirerend. Artificial Intelligence (AI) in de zending, ethiek rondom copyright, impact meten met de methode Outcomes Harvest, stuk voor stuk bijdragen die mij lieten zien: God is aan het werk, ook in de vernieuwing van onze aanpak.
Maar wat me het meest raakte, was iets onverwachts: een wandeling langs de stands van organisaties. Zes jaar geleden was er niemand die iets deed voor of met Dovengemeenschappen. Deze keer telde ik minstens vijf initiatieven waarin gebarentalen en Doven bereikt worden met het Evangelie. Mijn hart sprong op van vreugde, want dáár zie ik het: de grote werken van God worden zichtbaar, óók in de marge.
Studeren met verlangen
Tegelijkertijd is mijn studie bijna afgerond: nog twee vakken, drie opdrachten. Het is stevig aanpoten, maar ook bijzonder vruchtbaar. Voor het vak Moderne Theologie dook ik in het werk van een voor mij onbekende theoloog: James Lesslie Newbigin. Hij stelt een vraag die me blijft bezighouden: Wat betekent het om het Evangelie te verkondigen in een postchristelijke cultuur? Zijn visie op zending als deelname aan Gods missie, niet als uitbreiding van onze invloed, maar als getuigen van Zijn glorie, raakt aan alles waar ik voor leef.
Dank & gebed
Dank jullie wel voor jullie meeleven, gebed en steun. Dankzij jullie betrokkenheid mogen wij blijven bijdragen aan het zichtbaar maken van Gods liefde — dichtbij, én tot aan de uiteinden van de aarde.
Gebedspunten
- Bid mee om wijsheid in interculturele samenwerking.
- Kracht en focus voor Hannah bij de afronding van haar studie.
- Dank God voor de publicatie van de eerste Markus-hoofdstukken in Nederlandse Gebarentaal begin juli — een mijlpaal!
In verbondenheid,
Alfred & Hannah
