De eerste ronde is achter de rug. We zijn afgelopen zaterdag verhuisd naar ons tijdelijke onderkomen. Alles hebben we ingepakt. Gelukkig paste het allemaal in onze auto.
Ingepakt..
..staat netjes
Dreamteam
Dit keer hoefden we niet zo veel kilometers af te leggen voordat we alles weer uit konden pakken. Het was een goede test om te kijken of alles wat we mee naar Roemenië willen nemen ook echt in de auto past.
Wat een prachtig plekje om de komende weken door te brengen! In dit bakhuisje kunnen we wonen totdat verhuizing 2.0 van start gaat. Jelmer heeft de weg op de boerderij gevonden. Hij scheurt rond op de Unimog, helpt de boer met koeien voeren en herkent de geur van varkens nu al van ver. Iedere maaltijd moeten we door eten, er is nog van alles te doen en te ontdekken op de boerderij.
Hannah bij de voordeur
Ons tijdelijke optrekje
Twee voertuigen
In de koeienstal
Keukenraam
Zo vader, zo zoon
De afgelopen weken hebben we een aantal interviews gegeven. Er heeft een artikel in ‘de Puttenaer’ gestaan, maar ook in de ‘Barneveldse Krant’ en in het tijdschrift ‘Op Weg met de Ander’. Wat een mooie gelegenheden om het vertaalwerk voor gebarentalen onder de aandacht te brengen.
De afgelopen weken is er hard gewerkt om de winkel op onze website een update te geven. De vormgeving is aangepast en het assortiment uitgebreid. Binnenkort hopen we weer een voorraad honing te mogen ontvangen, zodat we die ook weer kunnen verkopen.
We zijn ook actief op Facebook en Instagram (#tfc_bout). Neem eens een kijkje!
Wat is de wereld anders geworden sinds onze vorige blog. Wie had dat kunnen denken?! Net als iedereen in dit land zitten ook wij in deze bijzondere tijden thuis. We hopen dat het met jullie en degenen die jullie lief zijn, goed gaat. We gaan een paar weken terug in de tijd en vertellen hoe een en ander bij ons is gegaan.
Tijdens de voorjaarsvakantie hebben we plannen gemaakt om voor onze verhuizing in augustus. We hadden een aanbod gekregen om een deel van onze spullen met een vrachtwagen die naar Roemenie ging, mee te geven. Wat waren we dankbaar voor deze optie. De opruimwoede begon echt, alles werd uitgezocht of beter gezegd er werd een begin mee gemaakt. Op 24 april moest alles klaar zijn voordat we aan ons oriëntatiebezoek zouden beginnen en voordat Hannah eind maart naar een conferentie over Bijbelgebruik in het buitenland zou gaan.
Op 30 april zouden we namelijk zelf voor één week naar Oradea gaan. Die week zouden we in het huis kunnen verblijven waar we hopen te gaan wonen, kennismaken met de stad en het trainingsprogramma. Het allerbelangrijkste voor ons was dat Jelmer een dag mee zou mogen draaien op zijn toekomstige school!
Begin maart ging Hannah voor een consult naar de plastisch chirurg en werd er een tumor ontdekt in het bovenste kootje van haar linker ringvinger. Vooralsnog goedaardig, maar een operatie zou er wel aan te pas komen. De wachtlijst was 7 of 8 maanden, gelukkig zou er bij een andere kliniek eerder plek zijn.
In de tweede week van maart kregen we een kijker die belangstelling had om ons huis te huren. Wat waren zowel hij als wij, blij met de goede klik. Een gebedsverhoring. Een reden om dankbaar voor te zijn. Ondertussen begonnen we al spullen weg te brengen naar de kringloopwinkel van Woord & Daad, de vuilstort en aan mensen in onze omgeving.
Totdat het coronavirus ons land binnen sloop.
Waardoor alles veranderde. De conferentie waar Hannah naar toe zou gaan, werd eind februari definitief geannuleerd. Het transport werd afgezegd, onze vliegtickets naar Oradea werden geannuleerd en ook de operatie is nog niet gepland. Jelmer is erg teleurgesteld dat hij nu niet weet bij welke kinderen hij in de klas zal komen.
Halverwege maart werd Alfred ziek en is dat ruim een week geweest voordat hij opknapte. Gelukkig kon hij één tentamen voor zijn ziek zijn maken en het andere tentamen werd een week verzet. Beide tentamens heeft hij afgerond met een voldoende. Op naar het volgende en laatste deel van zijn opleiding Bijbel & Exegese.
Het lijkt wel een achtbaan.. Alles is anders geworden. Hoe zal het verder gaan? Hoe lang zullen we Jelmer nog thuis les moeten geven? Zal Alfred thuis moeten werken en heeft Hannah heel weinig tot geen werk? Gaat Roemenie überhaupt nog door? Dit jaar of wordt het volgend jaar? Net als de rest van Nederland hebben ook wij geen glazen bol. Het is nog steeds onze wens om naar Roemenie te gaan, maar dat moet het wel mogelijk zijn. Zowel aan de Nederlandse als aan de Roemeense kant. Wij weten het niet.
Toch weten wij ons veilig en geborgen in de schuilplaats van de Allerhoogste.
We hebben regelmatig contact met Wycliffe Bijbelvertalers Nederland. Zij houden een vinger aan de pols. We hebben nauw contact met onze thuisfrontcommissie. Samen houden we de ontwikkelingen in de gaten en besluiten we hoe we daarop kunnen reageren. We hebben de activiteit ‘Happen & Stappen’ voor 4 april moeten annuleren en ook onze webwinkel is tijdelijk gesloten.
We zullen het laten weten wanneer we iets nieuws te melden hebben.
Op dit moment zou je ons leven kunnen samenvatten in één woord: voorbereiding. Voorbereiden om alles hier los te laten, voorbereiden om te verhuizen naar Roemenië, voorbereiden op het trainingsprogramma, voorbereiden om dit jaar in het buitenland ook nuttig te gebruiken qua persoonlijke studie, voorbereiden om Jelmer klaar te maken voor het komende afscheid en de nieuwe uitdagingen die op ons liggen te wachten.
Tijdens het voorbereiden op het trainingsprogramma is het voor ons belangrijk om duidelijk te hebben wat de onderwerpen zijn waar we ons in gaan verdiepen. Interculturele communicatie is een van die onderwerpen. Gelukkig zijn daar ook boeken in het Nederlands over geschreven. Die lezen we ter voorbereiding, zodat we al een beetje een idee hebben waar het straks over zal gaan.
Daarnaast zijn we ook mentaal bezig om ons voor te bereiden op de sociale shock die straks zal komen. Hier in Nederland en in de Nederlandse Dovengemeenschap weten we wie wij zijn en welke mensen hier een rol van belang hebben. We kennen de verhoudingen en weten op welke manier we zelf een bijdrage kunnen leveren. Straks zullen we dit helemaal op moeten gaan bouwen. Het gaat dus niet alleen om het loslaten van relaties en bezittingen, maar ook om het los komen van sociale status. Binnen de Roemeense Dovengemeenschap hopen we aansluiting te vinden, zodat we kunnen gaan ontdekken wie welke rol heeft en of wij daar ook een rol in kunnen/mogen spelen. We zijn ons ervan bewust dat dit tijd zal kosten.
Relaties zijn in deze moderne tijd op een redelijk makkelijke manier te onderhouden. Bezittingen is een ander verhaal. Wat kan een mens een hoop spullen verzamelen door de jaren heen…! Wat kun je een waarde hechten aan dingen, dat is echt verbazingwekkend. We kunnen nu eenmaal niet alles mee nemen, dus er zal een keus gemaakt moeten worden. Dat komt goed!
In de tussentijd zijn we ons ook aan het oriënteren op dingen die we in aanvulling op het trainingsprogramma kunnen doen. Alfred blijft zich, ook in Roemenie, richten op zijn studie voor vertaalconsulent. Op dit moment is hij alweer hard aan het studeren voor de tentamens in maart. Door hier te klikken lees je meer over het vertaalproces en de taken van een vertaalconsulent.
Hannah zou eind maart naar een conferentie in Thailand gaan die zich richt op Bijbelgebruik (Scripture Engagement/Use), maar deze conferentie is afgelast vanwege het corona-virus. Erg jammer voor haar, ze had zich echt verheugd om hier weer meer te leren over Bijbelgebruik, vooral toegespitst op doven. In Roemenië zal ze zich, onder andere in de vorm van een zelfstudie, verder gaan verdiepen in dit onderwerp.
Het Nederlands Bijbelgenootschap heeft in 2016/2017 onderzoek gedaan naar het Bijbelgebruik onder lezers van de Bijbel. Bij het lezen van dit onderzoek moet je je wel realiseren dat we in Nederland al meer dan 7 eeuwen(!) een Bijbel in onze eigen taal kunnen lezen.. Bizar he?! Op deze pagina kun je alle vertalingen in een overzicht bekijken. We zijn in het Nederlands zelfs zo ver dat er ook vertalingen in het Fries, Gronings en Twents zijn! Hierdoor hebben we ook een heel scala aan verwerkingsmaterialen voor allerlei doelgroepen. Er is al jaren ervaring opgebouwd met het houden van zondagsschool of verenigingen waarbij de Bijbel centraal staat. We hebben zelfs beroemde en bekende kunst die over Bijbelse taferelen gaat. Denk bijvoorbeeld aan dit schilderij over ‘de verloren zoon’ van Rembrandt.
Je denkt misschien ‘waarom moet ik dit weten?!’ of ‘wat is het probleem voor doven dan?!’ Als je deze blog al helemaal tot hier hebt gelezen, dan wil je ook het antwoord op deze vraag weten natuurlijk!
Er zijn wereldwijd nog 70 miljoen doven die geen toegang hebben tot een Bijbel in de taal van hun hart. Er zijn geen Bijbels in gebarentaal beschikbaar, er is geen ervaring met hoe je dat wat de Bijbel leert in een dovengemeenschap toe kan passen, er zijn geen verwerkingsmaterialen toegankelijk voor doven en er zijn al helemaal geen doven die zich kunnen voorbereiden in hun eigen taal op een Bijbelstudie die ze in de dovengemeenschap willen houden. Doven moeten altijd vanuit een tweede taal hun informatie halen. Dat is gewoon ontzettend lastig.
Bijbelgebruik (of Scripture Engagement in het Engels) is er op gericht dat men, in de context van de eigen cultuur, de Bijbel gaat toepassen in het dagelijks leven. Dat is waar Hannah zich steeds meer in aan het verdiepen is. Hiervoor moet je eerst de cultuur leren kennen. Je moet ontdekken op welke manier men zich in die cultuur uit. Muziek zou lastig kunnen zijn voor doven, maar vergis je niet. Ook in gebarentaal kun je liederen maken.
Onderstaande schilderijen zijn een voorbeeld van hoe je gebarentaal kunt gebruiken in als kunstuiting. Deze serie over de schepping heeft als titel ‘7 days art’ van de kunstenaar Steven Parkhurst (de auteursrechten zijn ook van hem) meegekregen en wordt met toestemming van hem hieronder gepubliceerd.
De gebaren die gebruikt worden in deze schilderijen zijn afkomstig uit de Catalaanse Gebarentaal. Toch is het veel meer dan alleen maar het gebaar wat hier in een soort slow-motion afgebeeld wordt. Er wordt gespeeld met de handvormen en daardoor zitten er meerdere lagen in het schilderij. Deze lagen zijn eigenlijk niet uit te drukken in de Nederlandse taal. Voor het visuele oog van een dove, komen deze schilderijen helemaal tot leven en raken ze hem of haar in het hart. Daarvoor hoeven zij niet perse Catalaanse Gebarentaal te kunnen spreken. In Nederlandse Gebarentaal zouden de handvormen net iets anders zijn, voor bijvoorbeeld het gebaar voor /DAG/, maar juist het visuele, bijna het 3D-achtige aan deze schilderijen maakt dat ze binnen komen.
